-آيا زيارت امام رضا (ع) مي تواند حج فقرا باشد
-پاسخ درباره محاسبه نفس چیست؟
-پاسخ درباره عشق سازنده است یا ویرانگر ؟
-پاسخ درباره آیا طرز تلقی دنیای غرب از عشق با تصور مردم مشرق زمین از عشق تفاوت دارد؟
-پاسخ درباره اخلاق وعشق
-پاسخ درباره اخلاق مبتنی بردین به چه معناست ؟
-پاسخ درباره آسمانی شدن
-پاسخ درباره تفاوت غبطه خوردن وحسرت خوردن چیست ؟
-پاسخ درباره ورع وتقوا چه تفاوتی باهم دارند ؟
-پاسخ درباره حد و مرز خوش‌اخلاقی و خوش‌رفتاری با دیگر انسان‌ها چیست؟
-شرافت چيست و چگونه مي توانم يك زندگي شرافتمندانه داشته باشم؟(4441)
-راههاي تزكيه و تهذيب نفس چيست؟(1932)
-با توجه به معناي نفق و نفاق در لغت و اصطلاح، آيا كسي كه از مال دنيا برخوردار بوده ولي از بخشش و انفاق خودداري ميكند، منافق خواهد شد؟
(1490)
(1490)
-پاسخ درباره تفاوت غبطه خوردن وحسرت خوردن چیست ؟(1490)
-معناي لغوي و اصطلاحي دعا چيست؟(1470)
-ريشه غرور و خودبيني و راه درمان آن چيست ؟(1461)
-خود حقيقي و واقعي انسان چيست و چگونه بدست مي آيد؟(1171)
-تزكيه و تهذيب نفس چيست؟(1130)
-راه درمان غرور چيست؟(1117)
-پاسخ درباره عشق سازنده است یا ویرانگر ؟(855)
-فرق عشق مجازي و حقيقي چيست(0)
-راه جلوگيري از تكبر چيست؟(0)
-راه تحصيل اخلاص در نماز و توفيق انجام نماز شب چيست؟(0)
-آيا سكوت بهتر است يا حرف زدن؟ در چه مواردي سكوت نارواست؟(0)
-شرايط قبول شدن اعمال چيست؟(0)
-چگونه مي توان هواي نفس را كنترل نمود؟(0)
-آيا عقل نظري بدون تهذيب نفس مي تواند به مراحل عالي كشف حقيقت مي رسد(0)
-منظور از حجاب هاي نوري چيست؟(0)
-با پدر و مادرم چه رفتاري داشته باشم كه با رعايت احترام آنها استقلال خود را حفظ كنم(0)
-درمورد سوء استفاده از جهل افراد چه مي گوييد؟(0)
-فرق عشق مجازي و حقيقي چيست(0)
-راه جلوگيري از تكبر چيست؟(0)
-راه تحصيل اخلاص در نماز و توفيق انجام نماز شب چيست؟(0)
-آيا سكوت بهتر است يا حرف زدن؟ در چه مواردي سكوت نارواست؟(0)
-شرايط قبول شدن اعمال چيست؟(0)
-چگونه مي توان هواي نفس را كنترل نمود؟(0)
-آيا عقل نظري بدون تهذيب نفس مي تواند به مراحل عالي كشف حقيقت مي رسد(0)
-منظور از حجاب هاي نوري چيست؟(0)
-با پدر و مادرم چه رفتاري داشته باشم كه با رعايت احترام آنها استقلال خود را حفظ كنم(0)
-درمورد سوء استفاده از جهل افراد چه مي گوييد؟(0)
مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.
کد مطلب:19093 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:6
تأثير متقابل عبوديت و ياد معاد از ديدگاه پيامبر اكرم(ص) چگونه است؟
محور اصلي عبادت، تأمين سعادت آخرت است چنانكه هدف اصيل آفرينش بشر، بندگي او نسبت به آفريدگار است. نتيجه آنكه هر كس عبوديتش بيشتر باشد توجهش به معاد افزونتر از ديگران است پس كثرت ياد معاد در تقويت عبوديت مؤثر است.
رسول اكرم(ص) كه خود را «بنده» ميدانست و به اين علم خود نيز علم داشت و اين علم هم دائمي بود و غفلتي در آن راه نداشت، اثر بندگي خدا كاملاً در او ظهور كرد.
رسول خدا(ص) در همه شئون متذكر و متوجه عبوديت خود و ربوبيت خداي سبحان بود و چون توجه به عبوديت بدون توجه به معاد و هدف آفرينش ميسر نيست، پس توجه مستمر آن حضرت به عبوديت نشانه توجه مستمر وي به حقيقت معاد و قيامت است. از اين رو در اكثر سخنان آن حضرت يكي از مشاهد و مواقف قيامت مطرح است، مانند: «القبر روضة من رياض الجنة أو حفرة من حفر النار» (امالي شيخ مفيد/مجلس31)؛ قبر (دوزخ) يا بوستاني از بوستانهاي بهشت است و يا گودالي از گودالهاي آتش. با توجه به آثار مثبت و سازنده چنان باوري، به ديگران توصيه ميفرمود كه بسيار به ياد مرگ باشيد، چون مرگ در فرهنگ دين انتقال از دنيا به برزخ است و به ياد مرگ بودن يعني به ياد عالم بعد از دنيا بودن و براي آن سراي جاوداني توشه اندوختن؛ آن حضرت ميفرمود: به ياد چيزي باشيد كه لذتها را منهدم و عيش و نوش را تيره و تباه ميسازد: «أَكثروا ذِكر الموت فانّه هادم اللّذَات، حائل بَينكم و بيَن الشهوات» (بحار6/132). همچنين به شخصي كه در تشييع جنازهاي لبخند ميزد، فرمود: چرا اينان غافلند، مگر مرگ براي همه نيست؟: «كَأنّ الموَت في هذه الدنيا عَلي غَيرهم» (بحار77/127).
در اين زمينه اُم سلمه، همسر رسول خدا نقل ميكند (بحار16/217) كه نيمه شبي آن حضرت را در بسترش نيافتم و به جستجوي او برخاستم، تا اين كه او را در گوشه اطاق در حال تضرع و لابه ديدم كه به خدا عرض ميكند: «اللهم لا تنَزع مِنّي صالح ما أَعطيتني أَبداً، اللهم لا تَشمت بي عَدوّاً ولا حاسداً أبداً، الَلَّهم ولا تَردّني في سوء استنقذتني منه أبداً، اللهم ولا تَكلني الي نَفسي طَرفَةعين أبداً»؛ خدايا لحظهاي مرا به حال خودم وامگذار، زيرا موجودي كه فقر محض است اگر به حال خود رها شود، سقوط ميكند. خدايا نعمتهاي خاصي كه به من دادي، از من مگير و رذايلي كه مرا از آنها رهايي بخشيدي برنگردان. يعني خدايا وجدانهاي اين موجود فقير را كه ذاتاً فاقد كمالات است، به فقدانها مبدل مگردان و مرا به فقدانها مبتلا مكن.
به هر تقدير اين گونه حالات، نشانه آن است كه رسول اكرم(ص) همواره به ياد معاد بود.
رسول اكرم(ص) كه خود را «بنده» ميدانست و به اين علم خود نيز علم داشت و اين علم هم دائمي بود و غفلتي در آن راه نداشت، اثر بندگي خدا كاملاً در او ظهور كرد.
رسول خدا(ص) در همه شئون متذكر و متوجه عبوديت خود و ربوبيت خداي سبحان بود و چون توجه به عبوديت بدون توجه به معاد و هدف آفرينش ميسر نيست، پس توجه مستمر آن حضرت به عبوديت نشانه توجه مستمر وي به حقيقت معاد و قيامت است. از اين رو در اكثر سخنان آن حضرت يكي از مشاهد و مواقف قيامت مطرح است، مانند: «القبر روضة من رياض الجنة أو حفرة من حفر النار» (امالي شيخ مفيد/مجلس31)؛ قبر (دوزخ) يا بوستاني از بوستانهاي بهشت است و يا گودالي از گودالهاي آتش. با توجه به آثار مثبت و سازنده چنان باوري، به ديگران توصيه ميفرمود كه بسيار به ياد مرگ باشيد، چون مرگ در فرهنگ دين انتقال از دنيا به برزخ است و به ياد مرگ بودن يعني به ياد عالم بعد از دنيا بودن و براي آن سراي جاوداني توشه اندوختن؛ آن حضرت ميفرمود: به ياد چيزي باشيد كه لذتها را منهدم و عيش و نوش را تيره و تباه ميسازد: «أَكثروا ذِكر الموت فانّه هادم اللّذَات، حائل بَينكم و بيَن الشهوات» (بحار6/132). همچنين به شخصي كه در تشييع جنازهاي لبخند ميزد، فرمود: چرا اينان غافلند، مگر مرگ براي همه نيست؟: «كَأنّ الموَت في هذه الدنيا عَلي غَيرهم» (بحار77/127).
در اين زمينه اُم سلمه، همسر رسول خدا نقل ميكند (بحار16/217) كه نيمه شبي آن حضرت را در بسترش نيافتم و به جستجوي او برخاستم، تا اين كه او را در گوشه اطاق در حال تضرع و لابه ديدم كه به خدا عرض ميكند: «اللهم لا تنَزع مِنّي صالح ما أَعطيتني أَبداً، اللهم لا تَشمت بي عَدوّاً ولا حاسداً أبداً، الَلَّهم ولا تَردّني في سوء استنقذتني منه أبداً، اللهم ولا تَكلني الي نَفسي طَرفَةعين أبداً»؛ خدايا لحظهاي مرا به حال خودم وامگذار، زيرا موجودي كه فقر محض است اگر به حال خود رها شود، سقوط ميكند. خدايا نعمتهاي خاصي كه به من دادي، از من مگير و رذايلي كه مرا از آنها رهايي بخشيدي برنگردان. يعني خدايا وجدانهاي اين موجود فقير را كه ذاتاً فاقد كمالات است، به فقدانها مبدل مگردان و مرا به فقدانها مبتلا مكن.
به هر تقدير اين گونه حالات، نشانه آن است كه رسول اكرم(ص) همواره به ياد معاد بود.
: آية الله جوادي آملي
تفسير موضوعي قرآن كريم ج 9 (سيرة رسول اكرم در قرآن)
مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.